ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΣΠΟΥ△ΑΙΟΤΕΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΣΠΟΥ△ΑΙΟΤΕΡΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ

Ποια είδη πονοκεφάλων υπάρχουν και πως μπορούν να διαγνωστούν;

Οι πονοκέφαλοι ανήκουν στους πλέον συχνούς πόνους του πληθυσμού. Επιδημιολογικές έρευνες που διεξήχθηκαν δείχνουν ότι περίπου το 70% του πληθυσμού – οι γυναίκες συχνότερα από τους άνδρες – κατά τη διάρκεια ενός έτους υποφέρουν από πονοκεφάλους. Κανείς πρέπει να διακρίνει μεταξύ των πρωτοπαθών και των συμπτωματικών (δευτεροπαθών) ασθενειών του πονοκέφαλου. Οι πρότεροι είναι αυτόνομες ασθένειες όπως π.χ. ημικρανίες και πονοκέφαλοι τάσεως, ενώ οι τελευταίοι είναι προειδοποιητικά συμπτώματα κάποιας άλλης ασθένειας, όπως ρινίτιδας, ενός όγκου ή ενός αιματώματος του εγκεφάλου. Γενικά υπάρχουν πολλές αιτίες για τους δευτεροπαθείς πονοκεφάλους. Παρόλ’ αυτά η πλειοψηφία των πονοκεφάλων (περίπου το 95% ) ανήκουν στις πρωτοπαθείς ασθένειες πονοκεφάλου.

Ο γιατρός για να μπορέσει να κάνει τη σωστή διάγνωση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την περιγραφή των συμπτωμάτων. Ο γιατρός θα ρωτήσει για το σημείο του πόνου (εάν είναι σε όλο το κεφάλι ή σε ένα μόνο μέρος του κεφαλιού κ.τ.λ.), για την έντασή του, για τον χαρακτήρα του (πιεστικός, βελονιστηκός, κτυπητός, κοκ.) και για τα συμπτώματα που συνοδεύουν τον πόνο (ναυτία, υπερευαισθησία στον θόρυβο και το φώς, ανάγκη ξεκούρασης, κοκκίνισμα των ματιών). Επίσης είναι σημαντική η γνώση της διάρκειας των κρίσεων, πιθανές αφορμές (άγχος, εμμηνόρροια, κ.α.), η συχνότητα των κρίσεων (ημερησίως, 2x τον μήνα, κοκ.), η πορεία της ασθένειας μέχρι τώρα (νεοεμφανιζόμενος πονοκέφαλος μακροχρόνια υπαρκτός πονοκέφαλος) και η ακολουθουμένη μέχρι σήμερα θεραπεία των κρίσεων.

Σε μερικούς ασθενείς παρουσιάζονται και διάφορα είδη πονοκεφάλων παράλληλα. Όταν υπάρχουν χρόνια συμπτώματα μπορεί να είναι χρήσιμο πριν από την επίσκεψη στον γιατρό, να καταγραφούν για μερικές εβδομάδες οι κρίσεις πονοκεφάλων σε ένα ημερολόγιο.

Το δεύτερο κρίσιμο σημείο για τη διάγνωση είναι η σωματική εξέταση. Στους πρωτοπαθείς πονοκεφάλους η σωματική εξέταση ή είναι φυσιολογική ή δεν μπορεί να εξηγήσει τους πονοκεφάλους. Εάν η περιγραφή του πονοκεφάλου είναι χαρακτηριστική για μία διάγνωση π.χ. η ημικρανία χαρακτηριστική και οι εξετάσεις φυσιολογικές, τότε δεν είναι απαραίτητες περεταίπερεταίρω εξετάσεις (όπως ηλεκτρο-εγκεφαλογράφημα, μαγνητική τομογραφία, αξονική τομογραφία).

Μόνον σε περίπτωση υποψίας μίας συμπτωματικής ασθένειας του πονοκέφαλου είναι απαραίτητες επί πλέον εξετάσεις. Ο γιατρός αποφασίζει σε αυτήν την περίπτωση ποια εξέταση είναι απαραίτητη. Όμως όχι όλοι οι συμπτωματικοί πονοκέφαλοι μπορούν να εξακριβωθούν με μια μαγνητική ή αξονική τομογραφία του εγκεφάλου. Μερικές φορές είναι επίσης απαραίτητες π.χ. εργαστηριακές εξετάσεις ή μία εξέταση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.

Πότε θα πρέπει κανείς να αναζητήσει έναν γιατρό για τους πονοκεφάλους;

Πολλοί σποραδικοί πονοκέφαλοι είναι ακίνδυνοι και μπορούν να αντιμετωπισθούν εύκολα με τα παυσίπονα φάρμακα που κυκλοφορούν. Όταν όμως οι πονοκέφαλοι εμφανίζονται τακτικά, και δεν ανταποκρίνονται καλά στα παυσίπονα ή όταν στην πορεία παρουσιάζουν μία ανοδική συχνότητα κρίσεων, τότε θα πρέπει κανείς να συμβουλευτεί έναν γιατρό. Όποιος παίρνει όλο και περισσότερα παυσίπονα για τους πονοκέφαλους (πάνω από 8 έως 10 φορές τον μήνα) είναι επίσης καλό να απευθυνθεί σε κάποιον γιατρό.

Ενδείξεις ενός συμπτωματικού πονοκέφαλου είναι καινούριοι, από την αρχή εμφανιζόμενοι, ημερήσιοι πονοκέφαλοι, η μεταβολή προϋπαρχόντων πονοκεφάλων, πυρετός, ή πονοκέφαλος συνοδευόμενος από νευρολογικά συμπτώματα (π.χ. φαινόμενα παράλυσης, συναισθηματικές διαταραχές, αλλαγή της προσωπικότητας). Μία έκτακτη περίπτωση, η οποία απαιτεί άμεση ιατρική διάγνωση, πρέπει να υποτεθεί , εάν εμφανίζονται ακαριαίοι ιδιαίτερα δυνατοί πονοκέφαλοι, οι ποίοι εντός δευτερολέπτων ή ολίγων λεπτών μεγιστοποιούνται, και συνοδεύονται από αυχενική ακαμψία, υψηλό πυρετό, επιληψίες ή άλλες διαταραχές της συνείδησης και οξέων νευρολογικών συμπτωμάτων.